“Des siich ii' edzerla scho kumma”,
soong ofd die Leid - und kanne dumma,
wenn däi ärcherd a Broblem
bei ärcherd anne Sachng seeng.

Is des Gseegne nou aa gscheeng,
soongs: “Sigsd, su hoab i's kummer seeng!”.

——————–

Wem mer sichd, woas kumma kennd,
wärs gscheider, mer endgegng rennd.
Denn läßd mer manches zu weid kumma,
ghärsd am End du zo die Dumma.

——————–

Iich glaab des vo denne Leid oom nichd:
Denn ofd kummds anderschd, wäi mer's sichd.

Und ofd gnouch is aa des der Foall:
Es kummd groad des, des wo ned soll !

​

 

Erwin P. Kandel